آل دیجی بازاریابی و کسب و کار
برای بسیاری از کاربران، معیارهای اصلی خرید یک گوشی اندرویدی به خصوص در رده‌های قیمتی میانی رو به بالا، بیش از همه چیز به اندازه صفحه‌نمایش، تعداد دوربین و مگاپیکسل و حافظه داخلی دستگاه بستگی داشته و معمولا از گزینه‌های مهم‌ترین مثل فناوری ساخت و رزولوشن صفحه‌نمایش، ابعاد سنسور دوربین، کیفیت و سرعت پردازنده، ظرفیت باتری و پشتیبانی نرم‌افزاری به طور کامل چشم‌پوشی می‌شود. پرداختن به این موارد البته برای گوشی‌های گران‌قیمت‌تر بازار معمولا لزوم چندانی نداشته و با نزدیک شدن امکانات و قابلیت‌های گوشی‌های هم‌رده، معمولا تغییر بزرگی را در مدل‌های مشابه یک کلاس قیمتی نمی‌توان سراغ گرفت.
اوضاع در مورد گوشی‌های ارزان‌قیمت البته به قرار دیگری بوده و شرکت‌های مختلف به فراخور نیاز و رصد صورت گرفته از بازار به تقویت یک یا چند گزینه مهم پرداخته و از سایر گزینه‌ها چشم‌پوشی می‌کنند. این گزینه‌های جذاب برای ارزان‌قیمت‌ها اغلب در مواردی مثل طراحی ظاهری، اندازه صفحه‌نمایش و گه‌گاه ظرفیت باتری خلاصه شده و معمولا به جزییات مهم‌ترِ تأثیرگذار در تجربه کاربری، کمتر پرداخته می‌شود البته برای کاربران این رده نیز المان‌های ذکر شده در بالا اهمیت بیشتری داشته و در اکثر مواقع خریداران گوشی‌های ارزان‌قیمت به جای یافتن بهترین گوشی در جمیع موارد، به دنبال یافتن بالاترین سایز صفحه‌نمایش یا بیشترین مگاپیکسل دوربین هستند. این بخش از بازار تقریبا به طور کامل در اختیار برندهای چینی و سازندگانی مثل هواوی و شیائومی بوده و به تازگی سامسونگ نیز تا حدودی به آن‌ها پیوسته است. فعالیت گسترده این برندها در این رده در طی سالیان گذشته، امکان فعالیت و رقابت را برای سایر سازندگان حتی نمونه‌های خوش‌نام قدیمی دشوار ساخته و برای به دست آوردن سهم بازاری هرچند کوچک در این رده، اتخاذ سیاستی متمایز از سایر برندها اجباری به نظر می‌رسد.
Redmi 7
شرکت فنلاندی HMD Global صاحب‌امتیاز گوشی‌های برند نوکیا، چاره کار برای رقابت و کسب سهم بازار در این رده را به جز موارد معمول و متداولی مثل طراحی بدنه و اندازه صفحه‌نمایش، بیش از همه چیز در سیستم‌عامل و پشتیبانی طولانی‌مدت نرم‌افزاری جست‌وجو کرده و تقریبا تمامی اندرویدفون‌های یکی دو سال گذشته این شرکت به نسخه‌های بالاتر اندروید، به‌روزرسانی شده‌اند. اسمارت‌فون‌های جدیدتر نوکیا علاوه بر این، تحت پلتفرم Android One گوگل نیز قرار گرفتند که در آن اندروید خام بدون تغییرات ناشی از پوسته‌های نرم‌افزاری در دسترس کاربران قرار گرفته و نزدیک‌ترین تجربه را به گوشی‌های گران‌قیمت پیکسل ارائه می‌دهند. بدین‌ترتیب طبق یک تحقیق صورت پذیرفته، در حضور تمامی برندهای بزرگ تولیدکننده اسمارت‌فون، نوکیا برند پیشتاز در به‌روزرسانی اسمارت‌فون‌های اندرویدی نام گرفته و کاربران حرفه‌ای‌تر رده ارزان‌قیمت با انتخاب گوشی‌های این برند، جدا از گزینه‌های سخت‌افزاری متنوع، جذابیت‌های تازه‌ای را نیز در زمینه نرم‌افزار تجربه می‌کنند.
Nokia 7.2
اسمارت‌فون‌های نوکیا تا به امروز در 9 رده کاربری مختلف از ساده‌ترین مدل‌های متعلق به سری اندروید Go تا پیشرفته‌ترین محصولات مجهز به چیپ‌ست‌های پرچمدار و دوربین‌های چندگانه از Nokia 1 تا Nokia 9 مرتب شده‌اند. این شیوه نام‌گذاری با ارائه محصولات جدیدتر، تغییر خاصی نکرده و تنها پسوندهای جدیدی مقابل هر نام افزوده می‌شود؛ برای نمونه، نوکیا 7 معرفی شده در سال 2018، به Nokia 7 Plus و Nokia 7.1 در سال بعد تبدیل شده و نسخه جدید آن در سال جاری نیز Nokia 7.2 نام گرفته است. بر همین روال سری 6 با Nokia 6 و Nokia 6.1 کار خود را آغاز کرده و در ادامه به Nokia 6.1 Plus و Nokis 6.2 ارتقاء پیدا کرد.
Nokia 6.2
سری 3 در محصولات نوکیا را می‌توان اولین پله در ارائه امکانات قابل‌قبول سخت‌افزاری در رده پایین بازار تلقی کرد که در آن امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری نسبتا مناسبی با قیمتی کاملا رقابتی در دسترس قرار می‌گیرد. از این سری نوکیا 3 در سال 2017 و نوکیا 3.1 و 3.1 پلاس در سال 2018 به بازار عرضه شدند و ابتدای سال جاری میلادی در نمایشگاه MWC 2019 نیز Nokia 3.2 همراه با برادر بزرگتر آن، Nokia 4.2 به نمایش گذاشته شد. نوکیا 3.2 برای اولین بار در این کلاس از ناچ نیم‌دایره‌ای بالای صفحه‌نمایش بهره می‌برد و در زمینه ابعاد صفحه‌نمایش و ظرفیت باتری نیز تغییرات بزرگی را نسبت به گذشته نشان می‌دهد. این مدل همچنان در رده اندروید وان گوگل قرار داشته و آپدیت‌های نرم‌افزاری و امنیتی را به ترتیب برای 2 و 3 سال آینده دریافت خواهد کرد.
نوکیا 3.2 با نام مدل TA-1164 موضوع بررسی این نوبت است. نوکیا 3.2 توسط فروشگاه آرین همراه برای بررسی در اختیار ما قرار گرفت.
جعبه محتویات
درست همانند گذشته، نوکیا 3.2 نیز با جعبه کوچک و کم‌ارتفاعی عرضه می‌شود که تصویر بزرگی از گوشی را روی خود داشته و اطلاعات نسبتا کاملی از مشخصات سخت‌افزاری دستگاه در پشت آن نقش بسته است.
درون این جعبه به جز خود گوشی همراه با نوشته‌های راهنما و آچار دسترسی به اسلات سیم‌کارت و کارت حافظه، به یک شارژر، یک کایل USB و یک هدست سیمی بر می‌خوریم که در 3.1 نیز به همین صورت تکرار شده بود.
هدست سیمی گوشی کاملا ساده و معمولی بوده و هیچ دکمه کنترلی روی سیم آن دیده نمی‌شود. این هدست همانطور که از ظاهر آن نیز می‌توان حدس زد چندان مناسب کاربران علاقه‌مند به موسیقی نبوده و کاربرد آن حداکثر در پاسخ دادن به تماس خلاصه می‌شود.
شارژر گوشی نسبت به Nokia 3.1 اندکی قوی‌تر شده و حالا از توان 10 وات (5 ولت و 2 آمپر) بهره می‌برد که با وجود آنکه هنوز نمی‌توان آن را شارژر سریع نامیده اما مطمئنا سرعت شارژ بالاتری را نسبت به گذشته ارائه می‌کند.
طراحی ظاهری
اولین نکته جالب توجه بعد از در دست گرفتن گوشی، صفحه‌نمایش بزرگ دستگاه است که برای این رده قیمتی اندکی بزرگتر از حد انتظار به نظر می‌رسد. این صفحه‌نمایش البته حاشیه‌های نسبتا ضخیمی را در کناره‌های خود داشته و همین موضوع به خوبی به رده کاربری Nokia 3.2 اشاره دارد. نشان نوکیا که در نسل پیشین این کلاس در بخش بالایی قرار داشت حالا به پایین صفحه نمایش منتقل شده و ناچ نیم‌دایره محل دوربین سلفی نیز از جمله دیگر المان‌های جدید در طراحی این مدل به حساب می‌آید.
پشت گوشی کاملا براق و جاذب اثرات انگشت طراحی شده که به خصوص در نسخه مشکی این مدل طرف مدت کوتاهی، ظاهر ناخوشایندی را برجای می‌گذارد. نسخه خاکستری (Steel) این مدل نیز با بدنه براق ارائه می‌شود اما اثرات انگشت در آن کمتر از رنگ مشکی به جشم می‌خورد. بخش پشتی گوشی ظاهرا پلاستیکی بوده و به همین علت احتمالا در گذر زمان خراشیدگی‌های مشخصی در آن ظاهر خواهد شد.
تک دوربین هم‌سطح با بدنه، فلش LED، سنسور اثر انگشت و دو نشان نوکیا و Android One دیگر موارد حاضر در این قسمت را تشکیل می‌دهند. یک نکته سوال‌برانگیز در این بخش کاهش تعداد دوربین‌ها از 2 به 1 نسبت به نوکیا 3.1 پلاس سال گذشته است که در ادامه بیشتر به آن می‌پردازیم. سنسور اثر انگشت این گوشی تنها در نسخه 32 و 64 گیگابایتی آن حاضر است و ورژن 16 گیگابایتی دستگاه بدون این قابلیت عرضه می‌شود.
دو نکته جدید در اجزای پیرامونی دستگاه یکی به دکمه اختصاصی Google Assistant در کناره سمت چپ و دیگر به طراحی جدید کلید پاور در سمت راست تعلق دارد که این آخری در مواقعی مثل اتصال شارژر و دریافت نوتیفیکیشن روشن می‌شود. ابعاد کلید پاور نیز نسبت به قبل کاملا افزایش یافته و حالا با راحتی بیشتری در زیر دست قرار می‌گیرد.
ادامه استفاده از درگاه microUSB و آپدیت نشدن این قسمت به USB-C دیگر نکته قابل اشاره در اجزای پیرامونی نوکیا 3.2 است که می‌توان از آن به عنوان یک نکته منفی مشهود در کلیت دستگاه یاد کرد.
در طراحی نوکیا 3.2 با وجود آنکه به راحتی می‌توان به نکات منفی مشخصی مثل حاشیه‌های ضخیم دورتادور صفحه‌نمایش و جذب بالای اثرات انگشت اشاره کرد اما یک عامل تعیین‌کننده یعنی صفحه‌نمایش بزرگ و فراتر از رده قیمتی دستگاه، کفه ترازو را به نفع موارد مثبت پایین آورده و سیمای یک دیوایس ارزشمند و خوش‌قیمت را به نمایش می‌گذارد.
ابعاد و وزن
نوکیا 3.2 با وجود آنکه نسبت به گوشی‌های رده میانی رو به بالا با صفحه‌نمایش‌های یک‌اندازه از ابعاد و وزن نسبتا بالایی، برخوردار است اما مقایسه آن با مدل‌های هم‌رده‌ای مثل Huawei Y7 Pro 2019 و Xiaomi Redmi 7، اختلاف ناچیزی را نشان می‌دهد؛ طول این مدل 159.44 میلی‌متر اعلام شده که در مقایسه با Y7 Pro و Redmi 7 به ترتیب با 0.54 و 0.74 میلی‌متر افزایش روبرو شده است. نوکیا 3.2 با عرض 76.24 میلی‌متری مابین این دو مدل قرار گرفته و چند دهم میلی‌متری کوچک‌تر از Y7 Pro و بزرگتر از Redmi 7 است. ضخامت 8.6 میلی‌متری این مدل نیز با وجود آنکه نسبت به هر دو رقیب، چند دهم میلی‌متری بیشتر است اما تقریبا مشابه دیگر نمونه‌ها در این کلاس بوده و در دست چندان ضخیم احساس نمی‌شود.
نوکیا 3.2 با وزن 181 گرمی اسمارت‌فون نسبتا سنگینی‌ست که مقایسه آن با Y7 Pro 2019 با صفحه‌نمایش یک اندازه و ظرفیت مشابه باتری، نزدیک به 13 گرم وزن بیشتری را نشان می‌دهد.
صفحه‌نمایش
اندازه صفحه‌نمایش در گوشی‌های سری 3 نوکیا، روند رو به رشد سریعی را طی کرده و در طی دو سال از 5 و 5.2 اینچ در نوکیا 3 و نوکیا 3.1 به 6 اینچ در 3.1 پلاس و حالا به 6.26 اینچ رسیده است. این افزایش البته تأثیری در فناوری ساخت و وضوح صفحه‌نمایش نداشته و همچنان از همان وضوح HD و فناوری IPS LCD در اینجا نیز استفاده شده است. نسبت تصویر در صفحه‌نمایش 6.26 اینچی نوکیا 3.2 البته نسبت به گذشته تغییر کرده و این بار با وضوح 720×1520 پیکسلی به 19:9 رسیده که منجر به تراکم نچندان بالای 269 پیکسل در هر اینچ می‌شود.
از میزان کنتراست این صفحه‌نمایش می‌توان تا حدودی رضایت داشت اما در سوی دیگر روشنایی این پنل در حد فوق‌العاده‌ای قرار نداشته و در زیر نور مستقیم خورشید نیز عملکرد متوسط رو به پایینی را از خود نشان می‌دهد. علاوه بر این، با مشاهده صفحه‌نمایش از کناره‌ها نیز به راحتی می‌توان حدس زد که با دیوایس پرچمدار و گران‌قیمتی روبرو نیستیم. البته همه این موارد به معنای مشکل‌دار بودن این صفحه‌نمایش نبوده و بسیاری از کاربران در حین انجام کارهای روزانه و سناریوهای روزمره‌ای مثل انجام بازی و تماشای فیلم شرایط نسبتا مطلوبی را تجربه خواهند کرد.
زیر صفحه‌نمایش و در یک فضای نزدیک به 9 میلی‌متری، به نشان نوکیا بر می‌خوریم که پیش از این در هر دو مدل 3.1 و 3.1 پلاس در بالای گوشی قرار داشت. این حاشیه نسبتا ضخیم با اینکه ظاهرا ارزان‌قیمت‌تری به گوشی می‌بخشد اما از سوی دیگر دستگیره مناسبی را در هنگام استفاده به صورت افقی فراهم می‌کند.
در لبه بالایی جدا از ناچ نیم‌دایره بزرگی که لنز کوچک دوربین سلفی را در خود جای داده به اسپیکر تماس در لبه بالایی بر می‌خوریم که در نگاه اول از دید پنهان شده است.
اجزای جانبی
در سمت چپ گوشی در بخش بالایی، اسلات سیم‌کارت و کارت حافظه دستگاه جای گرفته که با ارائه سه جایگاه متمایز، امکان قرارگیری دو سیم‌کارت مجزا همراه با یک کارت حافظه microSD را فراهم می‌آورد. در زیر این اسلات دکمه اختصاصی Google Assiatnt دیده می‌شود که همانطور که در ادامه خواهیم دید حداقل از طریق خود گوشی نمی‌توان عملگر دیگری را به آن اختصاص داد.
در سمت دیگر کلید بزرگ پاور همراه دکمه دوگانه تغییر صدا قرار دارند که به جز ولوم بالا به خوبی در زیر دست پیدا می‌شوند. کلید پاور در این بخش همانطور که اشاره شد به چراغ LED هشدار مجهز شده که در مواقع دریافت نوتیفیکیش و شارژ باتری روشن می‌شود.
در بالا به جک هدست و میکروفون دوم بر می‌خوریم و پایین گوشی نیز محل اسپیکر اصلی، پورت microUSB و میکروفون تماس است.
بخش پشتی
بخش پشتی نوکیا 3.2 از دوربین و فلش LED در مرکز بخش بالایی همراه با سنسور اثر انگشت در زیر این مجموعه تشکیل شده و در مرکز و پایین نیز به ترتیب نشان نوکیا و اندروید وان به چشم می‌خورد. این قسمت همانطور که اشاره شد ظاهرا از جنس پلاستیک ساخته شده و در جذب اثر انگشت و آلودگی تردیدی به خود راه نمی‌دهد.
دوربین اصلی
در حالی‌که نه‌تنها نوکیا 3.1 پلاس به عنوان نسل قبلی این کلاس بلکه هر دو مدل رقیب این گوشی یعنی Y7 Pro 2019 و Redmi 7 با دو دوربین در بخش پشتی ارائه شده‌اند، در نوکیا 3.2 تنها از یک دوربین در پشت دستگاه استفاده شده که همچنان دارای وضوح 13 مگاپیکسلی‌ست. یک نکته عجیب‌تر در این میان اینکه دوربین اصلی نوکیا 3.2 حتی نسبت به نوکیا 3.1 نیز (حداقل در حالت نظری) ضعیف‌تر به نظر می‌رسد چرا که دیافراگم f/2.0 نوکیا 3.1 حالا در نوکیا 3.2 یک پله بسته‌تر شده و به f/2.2 رسیده است. این رویه حتی در مورد دوربین سلفی نیز تکرار شده که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد.
رابط کاربری دوربین نسبت به نوکیا 3.1 پیشین با تغییر روبرو شده و حالا حتی با منظره ساده‌تری نسبت به گذشته روبرو می‌شویم جایی‌که در کناره سمت راست مثل اغلب دیگر پوسته‌های دوربین شاتر عکاسی در مرکز، نمایی از آخرین عکس گرفته شده در بالا و دکمه سوییچ بین دوربین جلو و عقب در پایین قرار دارد. یک ردیف جلوتر سه گزینه عکاسی، فیلم‌برداری و برداشت مربعی (برای شبکه‌های اجتماعی مثل اینستاگرام) قرار دارد و با لمس آیکون پایین صفحه می‌توان به سه گزینه دیگر شامل Google Lens، برداشت تایم‌لپس و پانوراما دست پیدا کرد. در سمت دیگر نیز تنظیمات فلش، HDR و تایمر قرار داشته و آیکون سه‌خط گوشه پایین سمت چپ نیز سایر تنظیمات دوربین را نمایان می‌سازد.
تنظیمات دوربین موارد معدود و انگشت‌شماری را تشکیل می‌دهد که شامل صدای شاتر، خطوط راهنمای عکاسی، تگ مگان، عکاسی پی‌در‌پی (با نگه داشتن دست روی دکمه شاتر)، حذف یا برقراری حالت آینه‌ای دوربین سلفی همراه با رزولوشن عکاسی و فیلم‌برداری می‌شود. حداکثر وضوح 13 مگاپیکسلی دوربین بخش پشتی در نسبت 4:3 به دست آمده و برای گرفتن یک عکس واید چاره‌ای جز انتخاب وضوح 10 مگاپیکسلی در این بخش نیست.
با توجه به قیمت دستگاه و بسته‌تر شدن دیافراگم دوربین از سوی دیگر، انتظار کیفیت چندانی از مجموعه تصویری نوکیا 3.2 نداریم امری که البته در عمل نیز تا حدودی ثابت می‌شود. اولین تصویر با این گوشی را در نور کامل روز از یک منظره بدون سایه و نسبتا آسان آغاز می‌کنیم جایی‌که در صفحه‌نمایش خود گوشی نیز نورگیری کمتر سوژه تا حدودی مشهود است. با بزرگ کردن تصویر در ابعاد واقعی، مشکل اصلی این دوربین نمایان می‌شود جایی‌که حتی در این نور کامل نیز اثرات نویز و ثبت جزییات کم را به خوبی می‌توان مشاهده کرد.
برداشت تصویر در حالت اتوماتیک – عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید
برش اندازه واقعی تصویر بالا
دریافت نور کمتر از مجموعه نوری، همانطور که اشاره شد در نتیجه نهایی تصاویر دوربین نوکیا 3.2 با تأثیر مشهودی همراه می‌شود که به جز نویز در برخی موارد دیگر نیز اثرات خود را نشان می‌دهد. در تصویر زیر که بار دیگر در نور کامل روز و پشت به نور برداشت شده کنتراست سوژه به میزان بسیار زیادی بالاتر رفته و همین موضوع به تیره‌تر و غیر واقعی‌تر شدن آن منجر شده است.
برداشت تصویر در حالت اتوماتیک – عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید
برش اندازه واقعی تصویر بالا
گزینه HDR در این دوربین به صورت پیش‌فرض همواره روشن است اما می‌توان آن را به دلخواه روی حالت اتوماتیک قرار داد یا اینکه کامل خاموش کرد. تصاویر برداشت شده در دو حالت HDR خاموش و روشن در این دوربین تفاوت اندک اما مشهودی را نشان می‌دهند و ظاهرا فارغ از فعال یا غیر فعال بودن این قابلیت، الگوریتم داخلی دوربین سعی در افزایش نوردهی سوژه‌های درون سایه و جلوگیری از نورگیری بیش از اندازه سوژه‌های روشن دارد هرچند که درصد موفقیت این موضوع مثل سوژه زیر همواره تضمین شده نیست.
برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR روشن – عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید
برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش – عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید
در عکاسی از فاصله نزدیک از سرعت و دقت فوکوس می‌توان تا حدودی رضایت داشت و سوژه مورد نظر تقریبا به خوبی در محدوده فوکوس جای می‌گیرد. یک نکته منفی در این میان دقت رنگ پایین این دوربین است که برای نمونه سوژه نارنجی متمایل به زرد زیر را به قرمز تیره تبدیل کرده است
